Böğürtlenin Sessiz Hikâyesi
Yol kenarlarında, dikenlerin arasında gizlenen böğürtlenleri hiç fark ettiniz mi? Çocukken, korkusuzca o dikenli dallara dalar, ellerimiz çizilse de mor-mavi taneleri büyük bir zaferle toplardık. Tatları bazen ekşi, bazen şaşırtıcı bir tatlılık taşırdı. D
Jale EREN
trtbafra@gmail.com - XXXXXX
Geçen gün markette, her biri aynı boyda, parlak ve pürüzsüz böğürtlenlerle karşılaştım. Etiketinde “Böğürtlen” yazıyordu ama sorular kafamı kurcaladı: Aynı meyve miydi bu? Yoksa insan eliyle yetiştirilmiş bir kültür mü?
Böğürtlen, bilimsel adıyla Rubus fruticosus, hem yabanî hem de kültür varyeteleri olan bir meyvedir. Yabanî böğürtlenler daha küçük, aroması yoğun ve çeşitlilik açısından zengindir. Kültür böğürtlenleri ise melezleme ve seleksiyonla iri, dayanıklı ve raf ömrü uzun olacak şekilde geliştirilmiş. Doğru iklim, toprak ve besin dengesi, özellikle potasyum ve magnezyum, meyvenin kalitesini belirler. Islah çalışmaları sayesinde bu “şehirli kuzenler” sofralarımıza kadar gelir. Ama bir eksiklik yok mu sizce? Belki de o doğal koku, belki de ellerimizi morartan serüvenin kendisi…
Peki, hangisi daha kıymetli? Yabanî böğürtlen genellikle daha yüksek antioksidan ve fenolik içerik taşır; bağışıklığı destekler. Kültür böğürtleni de modern tarımın bize sunduğu bir başka sağlık kaynağıdır. Her ikisi de C vitamini, lif ve antosiyaninler açısından değerlidir. Asıl mesele, “hangisi daha iyi”yi tartmak değil; her meyvenin ardındaki emeği, doğanın dengesini ve bize sunduklarını takdir edebilmektir.
Çocukluğumun dikenli telleri ile market raflarının dünyası arasında bir tat duruyor: Böğürtlen. Biri doğanın kalbinden, diğeri ise kültür. Ama her ikisi de bize doğanın cömertliğini hatırlatıyor.
Bu yaz, bir yabanî böğürtleni elinize alıp tadına bakın. Sonra bir kültür böğürtlenini deneyin. Aradaki farkı sadece damağınızla değil, yüreğinizle hissedeceksiniz.
Esen kalın.
